David Van de Steen was negen jaar toen hij op 9 november 1985 met zijn ouders en zijn zus de Delhaize in Nijvel bezocht. Luttele tijd later werden voor Davids ogen zijn ouders en zijn zus neergeschoten door gangsters die deel uitmaakten van wat de geschiedenis zou ingaan als ‘de Bende van Nijvel’. De auteur raakte zwaargewond, maar overleefde de aanslag. In dit persoonlijke relaas brengt hij op emotionele, maar scherp analyserende wijze verslag uit over die dag en het moeilijke proces van verwerking. De frustratie omwille van het feit dat het gerecht er tot op heden niet is in geslaagd de daders te identificeren, is groot. Van de Steen is er bovendien van overtuigd dat de ordediensten elementen in het onderzoek verborgen houden en bewust enkele verklaringen onvermeld lieten, zoals de getuigenis van de grootvader die vlak voor de overval een rijkswachter in uniform en gewapend met een mitrailleur zag. De auteur is er zich pijnlijk van bewust dat hij zijn beweringen niet hard kan maken, en precies die onmacht maakt dit boek tot een beklemmend protest dat geen lezer onberoerd zal laten. Met katern kleurenfoto's.